گروه استان‌های دفاع‌پرس - عصمت دهقانی؛ پس از یک ماه بندگی خالصانه، در حالی با ماه رمضان وداع می‌کنیم، که از خداوند خواهان درک رمضان‌های دیگر هستیم.لحظه وداع و خداحافظی بوی غربت و دلتنگی می‌دهد، به‌خصوص وداع با ماهی که، ماه نزول قرآن، ماه رقم خوردن تقدیر و سرنوشت است، ماهی که در آن در‌های رحمت خداوند بیش از پیش به روی بندگانش باز می‌شود، ماهی که دل‌ها در آن به هم نزدیک‌تر می‌شوند، ماهی که سفره‌های افطار آن مومنین را در کنار هم جمع می‌کند و غبار کینه‌ها از دل‌ها زدوده می‌شود.
در لحظه لحظه ماه رمضان شکوه غیرت در رگ‌های عشق جاری شد و همراه با تلاوت نور و ذکر دعا زیباترین نجوای بندگی را در میان سجاده به یادگار گذاشت. صدای سوز بندگی از بند بند دعای سحر به گوش می‌رسید. عبادت و بندگی چنان وجود بندگان را در تواضع فر می‌برد که در خیال اشک‌های فروتنی گم می‌شدند. رمز عشق بازی در کلمه کلمه دعای جوشن کبیر دلهایمان را صفایی دباره داد.
با هربار تکرار «خلصنا من النار یارب» خطاهای گذشته در مقابل دیدگانمان رد می‌شد و دست‌هایمان در تلاش بی‌پایان لحظه‌ها رنگ استغاثه و فروتنی به خود می‌گرفت.
اما گویی شهادت در ماه رمضان باز هم مردان خود را می‌جوید. هنوز جهاد هم منتظر است تا مردانی از جنس نور و حماسه را به ملکوت برسانند.
شهادت جمعی از عزیزانمان درحادثه تروریستی کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در سوریه توسط رژِیم جعلی اسرائیل جنایتکار شاید داغی بر دلمان گذاشت اما، جبهه مقاومت از غیرت مردانه شان لبریز شد و در ماه رمضان شهادت آنها را به مهمانی لاله‌ها دعوت کرد چرا که وعده خدا حق است و طلب کنندگان شهادت در نقطه ای از زمان عاشقانه به سوی حیات ابدی پر می‌کشند.
حال و هوای رمضان امسال برای مردم مظلوم فلسطین به ویژه مردمان صبورغزه نیز متفاوت بود. نور ایمان در میان سفره خالی از نان مردمان آن دیار جریان داشت و هنوز هم شکرگزاری، دست‌های پدری را به سوی آسمان بلند می‌کرد که چندی پیش فرزند دلبند خود را از میان تلی از خاک بیرون کشید و شاید از داغ فرزند خم شد اما نشکست چون خون غیرت و مردانگی در رگ‌هایشان جریان دارد.
و اکنون ای خداوند منان! پس از یک ماه مهمانی سفره کریمانه‌ات با فرا رسیدن عید فطر، چشم به پاداش و صله رحمتت داریم؛ چراکه میزبانی به سخاوتمندی تو، مهمانانش را بدون توشه راهی و بدرقه نمی‌کند.
بارالها! در حالی با ماه رمضان وداع می‌کنیم که یک ماه لب‌های خشکیده‌مان را با ذکر و تسبیح یاد و نامت صفا دادیم، و اکنون با خود زمزمه می‌کنیم، خداحافظ ای ماه بندگی و عبادت، خداحافظ ای ماه نزول قرآن، خداحافظ ای ماه شب‌های قدر، خداحافظ ای ماه رقم خوردن تقدیر یک ساله.
انتهای پیام/
